حرفهای ناگفته به مادرم

خیلی دلم میخواد سفره غمم رو پیش مامان باز کنم و بهش بگم که نصف دردهایی که تا الان کشیدمو دارم میکشم به خاطر اونه...

بگم اگه توی هیچ کاری موفق نیستم و اعتماد به نفس ندارم و با هر شکست خودمو میبازم به خاطر اینه که وقتی بچه بودم بابت هر اشتباه کوچیکی منو وحشیانه میزدی و فرصت اشتباه کردن و ازم میگرفتی... میگم اگه تنهام و هیچ دوستی دور و برم نیست به خاطر اینکه هیچ وقت با من ارتباط درستی برقرار نکردی که منم یاد بگیرم با دیگران چجوری ارتباط برقرار کنم... میگم اگه الان تو اوج جوونی نمیتونم شاد باشم و به یه گوشه پناه میبرم و یواشکی گریه میکنم به خاطر اینکه عقده ها و خاطرات بدی کودکی و نوجوانی یادم میاد و  عذابم میده... 

تو بی عاطفه ترین مادر دنیا بودی که نذاشتی بچه هات مثل ادم بزرگ بشن و حتی با هم ارتباط خوبی برقرار کنن...