مبارزه ذهنی خودم

 نزدیک یک ماهه که یه عادت خیلی خوب رو به خودم یاد دادم و اون کمرنگ کردن یاداوری دوران تلخ کودکی بود که خیلی ازارم میداد که خوشبختانه ریشه کن کردمش و دیگه از اون گریه های ناگهانی و یواشکی خبری نیست... 

اما یه عادت خیلی بدتر دارم که اگه خدا بخواد اینو هم شکست میدم و اون اینه که مرتب ذهنم دنبال اتفاقات بدیه که نیفتاده...

مثلا بعضی وقتا تجسم میکنم که همسر(دور از جونش) فوت کرده و من بدجور به ریختم... چون همونطور که قبلا گفتم غیر از همسر هیچکس و ندارم...

یا اینکه بعضی وقتا تو ذهنم همش دنبال جلب توجه ام... که میدونم این مشکل هم به خاطر کمبود محبت و عقده های دوران کودکیه که اثرش هنوز از بین نرفته...(البته این کارو تو عمل نشون نمیدم فقط بهش فکر میکنم)

یا اینکه همش از اینکه سنم بالا بره هراس دارم...

یا اینکه مرتب خودمو تو موقعیت های مختلف قرار میدم...

بعضی وقتا با خودم شادم و بعضی وقتا ناراحت( یه اختلال دوقطبی کوچولو دارم که میدونم هرکسی حتی سالمترین افراد هم معمولا دارن)

خلاصه اینکه باید تلاش کنم این عادات نامطلوب رو در خودم از بین ببرم تا جلوی بروز مشکلات شخصیتی بدتر خودم رو بگیرم...

میدونم که میتونم...

به امید موفقیت خودم...